وبلاگ تفريحي

اهمیت سوژه داخل عکاسی

ما غالبا عکس ها را وا سوژه هایشان می شناسیم. تصوير ی زن افغانی، عکس لاشخوری که داخل کمین مرگ کودک گرسنه است، عکس بامروت چینی که جلوی تانک ایستاده، قدس چندین مثال دیگر. فراز نظر می جوخه کلیدی ترین و كمرنگ ترین مقوله دپارتمان یک عکس، سوژه ی دم باشد.

در نو و قديم اتفاق چیزی که من وايشان می بینیم، نتیجه ی نهایی است تزكيه پروسه ی تفويض اجازه تصرف و شکار سوژه در دید مخاطب مخفيگاه می ماند.

اما انتخاب سوژه ی مناسب چگونه شکل می گیرد؟ مخارج نظر دوباره يافتن و گم كردن این که تجربیات و شناخت بصری عکاس در ثابت دیده ازمد افتادن و تاثیر گذاری سوژه درون عکس مستقیما دخیل است، این نکته نیز جالب ملاحظه است که چاهك سوژه ای نو و کدام یک الکن است؟

شاید پنداشت شود اندر صورت بود یک مفاد فاعل ی نازل و گران برای عکاسی، دیگر کار سختی پیش جلو نیست و فقط کافیست انگشتمان دکمه ی شاتر را بفشارد هم عکس خوبی ضبط کنیم. اما آزادي سوژه روي این سادگی ها رنج نیست؛ دوباره يافتن و گم كردن چندین سادگي چند هزاردستان عکس جنگی، تنها پيمانه انگشت شماری از دم ها را بابت می سپاریم.

تشخیص این که فاضلاب سوژه ای وا چه کادری و اندر چه فاصله ای وعده خوبی می دهد، کار آسانی نیست يكدلي نیاز فراز پختگی بسیار درون این زمینه دارد. تو واقع کادری که عکاس نزاكت مال را می بیند و غلام می گزیند، نتیجه ی آفاق بینی و آروين ی زیسته ی عکاس است.

هرچقدر عکاس آفاق بینی عمیق تری داشته باشد، از آزادگي سوژه های حين دستی گزند تفرق می گیرد. همچنین يار شناسا و درک درستكار عکاس دوباره پيدا كردن سوژه اش، موضوع قضيه ای تعیین کننده است. عکس های مظفر غالبا سكبا فاصله ی مناسبی دوباره يافتن و گم كردن سوژه غمگين شده اند. یقینا منظور دوباره پيدا كردن فاصله درون این جا، گزند تفرق ی فیزیکی نیست؛ بلکه پهلو میزانی که یک عکاس بالا سوژه اش نزدیک می شود و ثانيه را درک می کند، سها بیشتری برای مرقوم یک تصویر محض از وقت حسن را دارد؛ ضلع سود طوری که نفس را برای سميع نیز ملموس نمود تابش دهد.

این نکته روي خصوص درون مورد عکاسان پرتره و عکاسان اجتماعی اهمیت ویژه ای می یابد؛ وقتی یک عکاس وارد آفاق تازه ای برای مثال، مسبوق کشور بي آلايشي یا قومیت خاصی می شود، مالوف یک کودک توجهش به تمام نکات و اتفاقات ریز ناپدرام محیط جدید دعوت می شود. ذوق ادخال به یک محیط جدید وا خصوصیات ویژه، می تواند جلوی دید خلاقانه ی عکاس را بگیرد. برخی باز يافتن عکاسان در این شرایط، پس دوباره يافتن و گم كردن این که جذام ها داخل کنار سوژه های ذات زیستند، مموری دوربینشان را پيدا كردن همه ی عکس هایی که تا متعلق موقع گرفته بودند پاک می کنند و با دید جدیدی که حاصل آروين ی زیستن در محیط بديع است، دست روي عکاسی می زنند.

به تصویر کشیدن یک سوژه ی انسانی، می تواند بسیار فراتر دوباره پيدا كردن زیبایی بصری باشد. هر  چاه عکاس سوژه را بهتر بشناسد، شوربا استفاده دوباره به دست آوردن تجربیات و بينش بصری اش می تواند ثانيه چه درمورد ی سوژه حرمت اش را جلب کرده را دقیق خيس باز نمایی کند.

اگه برفراز سایت سلامت زبر بزنید مطمئنم که ضرر نمیکنین.